piątek, 28 września 2007
Weekend zbliża się !!!
Powoli zbliża się weekend :) Życzę miłej zabawy i do zobaczenia w Poniedziałek.
Czy warto zbierać „wybryki” wśród monet ?
Ostatnio będąc w jednym z Tarnowskich sklepów z numizmatami zapytałem o monetę 10 groszy 1973 r. bez znaku mennicy. Człowiek, który tam sprzedaje zadał mi pytanie czy szanujący się kolekcjoner monet zawraca sobie głowę takimi rzeczami jak brak znaku mennicy ? Skomentował to tak, iż mennica od czasu do czasu wypuszcza monety z takimi „przypadkowymi” błędami. Tak było w PRL – u w momencie wyemitowania właśnie 10 gr. 1973 rok b.z. czy choćby nawet pięciozłotówki z Rybakiem na której widnieje tzw. „słoneczko”. Później również „przydarzyło” się wpuszczenie do obiegu monety z błędem, a mianowicie 2 zł GN z Mickiewiczem. Przyznam szczerze, że nie bardzo wiedziałem co gościowi powiedzieć. Ja zbieram monety stosunkowo krótko on zapewne zajmował się tym już kilkadziesiąt lat więc pewnie wiedział co mówi. Na koniec dodał, że zbierając monety rocznikami, patrzeć powinno się właśnie na rocznik, a nie na brak czy nadmiar czegoś bo to jest tylko i wyłącznie destrukt w rzeczywistości nic nie wart, a który w obiegu być nie powinien. Mennica według mojego rozmówcy celowo wprowadza do obiegu takie monety by potem nagle się zorientować, że „mamy błąd” i wycofuje po kilku dniach od emisji daną monetę. W tym momencie cena takiej monety osiąga z dnia na dzień kolosalne sumy. I tu nasunęło mi się pytanie po co mennica miała by tak robić przecież jeśli wycofają taką monetę to i tak na niej nie zarobią ? Chyba, że zamiast przetapiać na nowe sprzedają je właśnie za te niebotyczne sumy. Jedno jest pewne takie „wybryki” są na pewno ciekawostką jednak czy warto za wszelką cenę je zbierać ?
czwartek, 27 września 2007
Kilka przydatnych tytułów dla kolekcjonerów.
Białkowski A., Szwejcer T., Monety ostatnich Jagiellonów, Warszawa 1975.
Gumowski M., Bibliografia numizmatyki polskiej, Toruń 1967.
Gumowski M., Wspomnienia numizmatyka, Kraków 1965.
Haczewska B., Kiersnowski R., Kubiak S., Suchodolski S., Mennictwo średniowieczne, Kraków 1984 (Seria: Zarys mennictwa europejskiego, red. L. Morawiecki, t. VII).
Kałkowski T., Tysiąc lat monety polskiej, Kraków 1981.
Kiersnowski R., Moneta w kulturze wieków średnich, Warszawa 1988.
Kiersnowski R., Pradzieje grosza, Warszawa 1975.
Kiersnowski R., Wstęp do numizmatyki polskiej wieków średnich, Warszawa 1964.
Kiersnowski R., Wielka reforma monetarna XIII-XIV w., cz. I, Warszawa 1969.
Kiersnowski R., Początki pieniądza polskiego, Warszawa 1962.
Kopicki W., Polskie brakteaty guziczkowe 2 poł. XIII w. - 1 poł. XIV w. Próba interpretacji, PTN, Warszawa 1997.
Korczyńska E., Paszkiewicz B., Mennictwo XIX i XX wieku, PTAiN, Kraków 1989 (Seria: Zarys mennictwa europejskiego, red. L. Morawiecki, t. X).
Kubiak S., Monety koronne z drugiej połowy XV w. (1447-1506), Wiadomości Numizmatyczne, R. 42: 1998 [druk 1999], z. 3-4, s. 117-181.
Kubiak S., Monety pierwszych Jagiellonów (1386-1444), Wrocław 1970.
Kunisz A., Mennictwo w cesarstwie rzymskim w I wieku n.e., Katowice 1978.
Kurpiewski J., Fałszerstwa monet i banknotów, Warszawa 1990.
Kurpiewski J., Zarys historii pieniądza polskiego, wyd. II, PTN, Warszawa 1993.
Kuźmin A. M., Organizacja mennic i techniki mennicze w Polsce XVI-XVII w., PTN, Warszawa 2003.
Kokociński L., Pieniądz papierowy na ziemiach polskich, Warszawa 2000.
Lesiuk W., Pieniądz zastępczy na Śląsku 1914-1924, Opole 1971.
Lesiuk W., Kujat J. A., Pieniądz zastępczy na Śląsku w latach 1914-1924, Opole 2002.
Męclewska M., Rozenkranz E., Pieniądz w Prusach Królewskich za Kazimierza Jagiellończyka w świetle skarbu z Lęborka, Wrocław 1983.
Mikołajczyk A., Geneza i rozwój nowożytnej monety polskiej na tle europejskim (XVI - poł. XVIII w.), PTAiN, Kraków 1983 (Seria: Zarys mennictwa europejskiego, red. L. Morawiecki, t. IX).
Męclewska M., Monety krzyżackie, PTN, Warszawa 1972.
Mikołajczyk A., Leksykon numizmatyczny, Warszawa-Łódź 1994.
Mikołajczyk A., Monety stare i nowe, Warszawa 1988.
Mikołajczyk A., Reforma talarowa w Europie, PTN, Warszawa 1978.
Morawiecki L., Mennictwo celtyckie, PTAiN, Kraków 1986 (Seria: Zarys mennictwa europejskiego, red. L. Morawiecki, t. III).
Mrowiński E., Mennictwo śląskie w okresie habsburskim 1526-1740, PTN, Warszawa 1983.
Niemirycz W., Polska moneta miedziana w XVII wieku, Białystok 1979.
Paszkiewicz B., Pieniądz górnośląski w średniowieczu, Lublin 2000.
Popioł-Szymańska A., Poglądy monetarne w Polsce od XV do XVIII wieku, Poznań 1978.
Salamon M., Mennictwo bizantyjskie, PTAiN, Kraków 1987 (Seria: Zarys mennictwa europejskiego, red. L. Morawiecki, t. VI).
Suchodolski S., Denar w kalecie, Wrocław etc. 1981.
Suchodolski S., Mennictwo polskie w XI i XII w., Wrocław 1973.
Suchodolski S., Moneta i obrót pieniężny w Europie Zachodniej, Wrocław etc. 1982.
Suchodolski S., Moneta możnowładcza i kościelna w Polsce wczesnośredniowiecznej, Wrocław 1987.
Suchodolski S., Początki mennictwa w Europie Środkowej, Wschodniej i Północnej, Wrocław etc. 1971.
Terlecki W., Mennica warszawska 1765-1965, Wrocław etc. 1970.
Więcek A., Dzieje sztuki medalierskiej w Polsce, Kraków 1989.
Więcek A., Medale Piastów śląskich, Warszawa 1958.
Żabiński Z., Systemy pieniężne na ziemiach polskich, Wrocław 1981.
Podstawowe katalogi:
Kopicki E., Ilustrowany skorowidz pieniędzy polskich i z Polską związanych, Warszawa 1995.
Kopicki E., Katalog podstawowych typów monet i banknotów Polski oraz ziem historycznie z Polską związanych, t. I÷IX, Warszawa 1974-1989.
Gumowski M., Bibliografia numizmatyki polskiej, Toruń 1967.
Gumowski M., Wspomnienia numizmatyka, Kraków 1965.
Haczewska B., Kiersnowski R., Kubiak S., Suchodolski S., Mennictwo średniowieczne, Kraków 1984 (Seria: Zarys mennictwa europejskiego, red. L. Morawiecki, t. VII).
Kałkowski T., Tysiąc lat monety polskiej, Kraków 1981.
Kiersnowski R., Moneta w kulturze wieków średnich, Warszawa 1988.
Kiersnowski R., Pradzieje grosza, Warszawa 1975.
Kiersnowski R., Wstęp do numizmatyki polskiej wieków średnich, Warszawa 1964.
Kiersnowski R., Wielka reforma monetarna XIII-XIV w., cz. I, Warszawa 1969.
Kiersnowski R., Początki pieniądza polskiego, Warszawa 1962.
Kopicki W., Polskie brakteaty guziczkowe 2 poł. XIII w. - 1 poł. XIV w. Próba interpretacji, PTN, Warszawa 1997.
Korczyńska E., Paszkiewicz B., Mennictwo XIX i XX wieku, PTAiN, Kraków 1989 (Seria: Zarys mennictwa europejskiego, red. L. Morawiecki, t. X).
Kubiak S., Monety koronne z drugiej połowy XV w. (1447-1506), Wiadomości Numizmatyczne, R. 42: 1998 [druk 1999], z. 3-4, s. 117-181.
Kubiak S., Monety pierwszych Jagiellonów (1386-1444), Wrocław 1970.
Kunisz A., Mennictwo w cesarstwie rzymskim w I wieku n.e., Katowice 1978.
Kurpiewski J., Fałszerstwa monet i banknotów, Warszawa 1990.
Kurpiewski J., Zarys historii pieniądza polskiego, wyd. II, PTN, Warszawa 1993.
Kuźmin A. M., Organizacja mennic i techniki mennicze w Polsce XVI-XVII w., PTN, Warszawa 2003.
Kokociński L., Pieniądz papierowy na ziemiach polskich, Warszawa 2000.
Lesiuk W., Pieniądz zastępczy na Śląsku 1914-1924, Opole 1971.
Lesiuk W., Kujat J. A., Pieniądz zastępczy na Śląsku w latach 1914-1924, Opole 2002.
Męclewska M., Rozenkranz E., Pieniądz w Prusach Królewskich za Kazimierza Jagiellończyka w świetle skarbu z Lęborka, Wrocław 1983.
Mikołajczyk A., Geneza i rozwój nowożytnej monety polskiej na tle europejskim (XVI - poł. XVIII w.), PTAiN, Kraków 1983 (Seria: Zarys mennictwa europejskiego, red. L. Morawiecki, t. IX).
Męclewska M., Monety krzyżackie, PTN, Warszawa 1972.
Mikołajczyk A., Leksykon numizmatyczny, Warszawa-Łódź 1994.
Mikołajczyk A., Monety stare i nowe, Warszawa 1988.
Mikołajczyk A., Reforma talarowa w Europie, PTN, Warszawa 1978.
Morawiecki L., Mennictwo celtyckie, PTAiN, Kraków 1986 (Seria: Zarys mennictwa europejskiego, red. L. Morawiecki, t. III).
Mrowiński E., Mennictwo śląskie w okresie habsburskim 1526-1740, PTN, Warszawa 1983.
Niemirycz W., Polska moneta miedziana w XVII wieku, Białystok 1979.
Paszkiewicz B., Pieniądz górnośląski w średniowieczu, Lublin 2000.
Popioł-Szymańska A., Poglądy monetarne w Polsce od XV do XVIII wieku, Poznań 1978.
Salamon M., Mennictwo bizantyjskie, PTAiN, Kraków 1987 (Seria: Zarys mennictwa europejskiego, red. L. Morawiecki, t. VI).
Suchodolski S., Denar w kalecie, Wrocław etc. 1981.
Suchodolski S., Mennictwo polskie w XI i XII w., Wrocław 1973.
Suchodolski S., Moneta i obrót pieniężny w Europie Zachodniej, Wrocław etc. 1982.
Suchodolski S., Moneta możnowładcza i kościelna w Polsce wczesnośredniowiecznej, Wrocław 1987.
Suchodolski S., Początki mennictwa w Europie Środkowej, Wschodniej i Północnej, Wrocław etc. 1971.
Terlecki W., Mennica warszawska 1765-1965, Wrocław etc. 1970.
Więcek A., Dzieje sztuki medalierskiej w Polsce, Kraków 1989.
Więcek A., Medale Piastów śląskich, Warszawa 1958.
Żabiński Z., Systemy pieniężne na ziemiach polskich, Wrocław 1981.
Podstawowe katalogi:
Kopicki E., Ilustrowany skorowidz pieniędzy polskich i z Polską związanych, Warszawa 1995.
Kopicki E., Katalog podstawowych typów monet i banknotów Polski oraz ziem historycznie z Polską związanych, t. I÷IX, Warszawa 1974-1989.
Opis monet wyemitowanych 19 września 2007 roku przez NBP.
19 września 2007 roku NBP wprowadziło do obiegu monety przedstawiające Henryka Arctowskiego i Antoniego Bolesława Dobrowolskiego.
- 10 zł - wykonaną stemplem lustrzanym w srebrze
- 2 zł - wykonaną stemplem zwykłym w GN
Postacie na monetach:
H. Arctowski - (ur. 15 lipca 1871 w Warszawie - zmarł 21 lutego 1958 w Waszyngtonie) - polski geograf, geofizyk, podróżnik, szeroko związany z badaniami krajów polarnych.
Był synem Karola Artzta. Ukończył gimnazjum dla chłopców w Inowrocławiu. Studiował nauki chemiczne, geologiczne i meteorologiczne w Belgii, Francji, Anglii i Szwajcarii, po czym w latach 1897–1899 (wraz z Antonim Bolesławem Dobrowolskim) objął kierownictwo naukowe międzynarodowej wyprawy do Antarktydy statkiem Belgica. W latach 1903-1909 kierował stacją meteorologiczną obserwatorium w Uccle w Belgii. W 1910 brał udział we francuskiej wyprawie na Spitsbergen i Lofoty, następnie przez kolejne osiem lat był kierownikiem działu przyrodniczego Biblioteki Publicznej w Nowym Jorku. W 1918 opracował Raport o Polsce na konferencję pokojową w Wersalu. W latach 1921–1939 był profesorem w Katedrze Geofizyki i Meteorologii na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1939 wyjechał do USA, gdzie w latach 1939–1950 był związany z uczelnią Smithsonian Institution w Waszyngtonie. Jego imieniem nazwano polską stację naukową w Antarktyce, na Wyspie Króla Jerzego w archipelagu Szetlandów Południowych. Góra Arctowskiego to szczyt wulkaniczny na Antarktydzie Zachodniej o wysokości 1408 m n.p.m., Półwysep Arctowskiego na zachodnim brzegu Półwyspu Antarktycznego (Wybrzeże Danco).
A.B. Dobrowolski - (ur. 6 czerwca 1872 w Dworszowicach Kościelnych, zm. 27 kwietnia 1954 w Warszawie) - polski geofizyk, meteorolog i podróżnik.
W młodości został skazany na więzienie, a potem zesłany na Kaukaz za działalność konspiracyjną. Po ucieczce studiował w Szwajcarii i Belgii fizykę i nauki biologiczne.
Uczestniczył w belgijskiej wyprawie antarktycznej Adriena de Gerlache'a w latach 1897-1899 (wraz z Henrykiem Arctowskim). W marcu 1898 roku statek wyprawy, "Belgica", został uwięziony przez lody na Morzu Bellingshausena; uczestnicy wyprawy dokonali pierwszego, trzynastomiesięcznego zimowania na Antarktydzie.
Dobrowolski jest autorem jedynej oryginalnej pracy polskiej o wyprawach polarnych oraz monografii lodu (1923). Jako pierwszy też ustalił symetrię krystalograficzną kryształków lodu.
Był dyrektorem Państwowego Instytutu Meteorologicznego (1927-1929). W latach 1929-1949 przewodniczył Towarzystwu Geofizyków. Był inicjatorem utworzenia Obserwatorium Sejsmologicznego w Warszawie. Kierował polskimi pracami badawczymi podczas II roku polarnego (1932-1933). Zorganizował wówczas wyprawe naukową na Wyspę Niedźwiedzią.
Oprócz badań geofizycznych Dobrowolski zajmował się również pedagogiką. Od 1927 do 1938 był profesorem pedagogiki ogólnej Wolnej Wszechnicy Polskiej. W latach 1946-1954 był profesorem pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1952 był członkiem PAN.
Imieniem Dobrowolskiego została nazwana polska stacja badawcza na Antarktydzie, przekazana przez ZSRR w 1959, obecnie czynna w sezonie letnim.
Opis dwuzłotówki:
Nominał [zł] 2
Data emisji 2007-09-19
Metal CuAl5Zn5Sn5
Stempel zwykły
Średnica [mm] 27
Masa [g] 8,15
Wielkość emisji [szt] 990.000
Awers: Wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, po bokach orła oznaczenie roku emisji: 20-07, pod orłem napis: ZŁ 2 ZŁ, w otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA, poprzedzony oraz zakończony sześcioma perełkami. Pod lewą łapą orła znak mennicy.
Rewers: Wizerunki: popiersia Henryka Arctowskiego oraz Antoniego B.Dobrowolskiego. U góry stylizowany wizerunek statku „Beligica”. W otoku: z lewej strony napis: HENRYK ARCTOWSKI 1871-1958, z prawej strony napis: ANTONI B.DOWBROWOLSKI 1872-1954 oraz u dołu stylizowany wizerunek logo Polskiej Stacji Antarktycznej im.H.Arctowskiego.
Na boku: ośmiokrotnie powtórzony napis: NBP, co drugi odwrócony o 180 stopni, rozdzielony gwiazdkami.
Projektant awersu Ewa Tyc-Karpińska
Projektant rewersu Ewa Tyc-Karpińska
Opis dziesięciozłotówki:
Nominał [zł] 10
Data emisji 2007-09-19
Metal Ag 925
Stempel lustrzany
Średnica [mm] 32
Masa [g] 14,14
Wielkość emisji [szt] 57.000
Awers: Z prawej strony wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej. Poniżej orła napis: 10 ZŁ. U góry półkolem napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA oraz z lewej strony ukośnie pod napisem oznaczenie roku emisji: 2007. Po lewej stronie orła stylizowany wizerunek statku „Belgica”, poniżej stylizowany wizerunek góry lodowej i cyrkonia imitująca lód. Pod lewą łapą orła znak mennicy.
Rewers: Wizerunki: popiersia Henryka Arctowskiego oraz Antoniego B.Dobrowolskiego. U dołu z lewej strony wizerunek kontynentu antarktycznego. U góry stylizowany fragment góry lodowej. W otoku napis: HENRYK ARCTOWSKI 1871-1958, stylizowany wizerunek logo Polskiej Stacji Antarktycznej im.H.Arctowskiego oraz napis: ANTONI DOBROWOLSKI 1872-1954.
Projektant monety Ewa Tyc-Karpińska.
Opis monety wyemitowanej 5 października 2007 roku przez Narodowy Bank Polski.
W dniu 5września 2007 roku NBP wprowadził do obiegu kolejną monetę z serii "Historycne Miasta
w Polsce". Tym razem na awersie przedstwiony został Stargard Szczeciński.
Opis monety:
Nominał [zł] 2
Data emisji 2007-09-05
Metal CuAl5Zn5Sn1
Stempel zwykły
Średnica [mm] 27
Masa [g] 8,15
Wielkość emisji [szt] 1 100 000
Awers: W centralnej części wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej. Z prawej strony napis: 2 ZŁ. U góry półkolem napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA oraz oznaczenie roku emisji: 2007. Poniżej orła stylizowany fragment muru miejskiego z blankami oraz z bramą o rozwartych wrotach, z uniesioną kratą w prześwicie. Pod lewą łapą orła znak mennicy.
Rewers: Wizerunek Kolegiaty pod wezwaniem NMP Królowej Świata w Stargardzie Szczecińskim. U góry półkolem napis: STARGARD SZCZECIŃSKI.
Na boku: ośmiokrotnie powtórzony napis: NBP, co drugi odwrócony o 180 stopni, rozdzielony gwiazdkami.
Projektant awersu Ewa Tyc-Karpińska
Projektant rewersu Roussanka Nowakowska
środa, 26 września 2007
Przypadek czy seryjny błąd ?
Przeglądając swoje monety, a dokładnie część monet, które aktualnie znajdują się w obiegu natrafiłem na ciekawą dwugroszówkę z 2002 roku. Różni się ona wyraźnie od pozostałych monet dwugroszowych z tego rocznika tym iż jest wyraźnie grubsza. Szukałem informacji na ten temat jednak nic nie znalazłem. Cieka jestem czy to przypadek czy istnieje więcej takich monet ?!
Subskrybuj:
Posty (Atom)
